Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΒΟΤΣΑΛΟΥ
Ένα ιστιοφόρο στην άκρη του ορίζοντα. Θαλασσόξυλα να ακουμπούν το μαύρο χαλίκι και συ να αισθάνεσαι «ταξιδευτής» έχοντας την αρμύρα στα χείλη και τη θαλασσινή αύρα να δίνει πνοή στις πιο ενδόμυχες σκέψεις σου. Μικρά κοχύλια, καταθέτες ονείρων που ξέβρασε η θάλασσα πάνω στο θυμό της.
Τα φρεσκοασβεστωμένα πεζούλια και οι γλάστρες με τα γεράνια, το γιασεμί που απλώνεται στους τοίχους… Και έρχεται αυτή η πρώτη ώρα του ηλιοβασιλέματος ,η ευτυχία του δευτερολέπτου ...
Η μνήμη όμως ότι τα έζησες, εκείνη έχει διάρκεια και στέκεται πάνω από το χρόνο, αθόρυβα κάνει τη δουλειά της και σε ταξιδεύει ξανά και ξανά…
