Ντλίνγκ - ντλογκ, ντλινγκ- ντλογκ. Το ακούτε φίλοι μου το κουδουνάκι , που χτυπά στο πέρασμα μου - αναστατώνοντας γλυκά -θέλω να πιστεύω τους περιοίκους αυτού του σπιτιού ; Είναι ένα κουδουνάκι που οι γατογονείς μου φόρεσαν γύρω από το μικρό μου λαιμουδάκι απ' όταν ήμουν ήμουν ακόμη ένα τοσοδούλι γατάκι για να με βρίσκουν εύκολα όταν παίζω κρυφτούλι σε όλο το σπίτι και προπαντώς για να μη με πατήσουν με τις τεράστιες νούμερο 41 πατούσες τους.
Και κάπου εδώ νομίζω ήρθε η στιγμή να σας συστηθώ << Είμαι ο Μιαουρίτσιο (από το μιαου) γατάκι πλέον δυο μηνών (μεγάλωσα πια)- στο χρώμα της άμμου , φουντωτό με μπλε μπιρμπιλωτά ματάκια και αγοράκι!>>
Η γατομαμά μου η Φωτεινούλα με υιοθέτησε δίνοντας μου θέση σημαντική στο σπίτι της , μα κυρίως στη καρδιά της.
Δεν έχω παράπονο, άρχοντα μ'έχουν σ'αυτό το σπίτι κι από χάδια κι αγκαλιές άλλο τίποτα.
Όταν δε τ'αφεντικά μου επιστρέφουν κατάκοπα στο σπίτι με χίλιες δυο έγνοιες στο κεφάλι τους , μια αγκαλιά μου αμέσως τους ηρεμεί και τους δίνει χαρά και λίγο μετά μπορούν να δουν με άλλο μάτι ότιδήποτε μπορεί να τους έχει προβληματίσει ή στεναχωρήσει.
Άλλωστε , το λένε και οι έρευνες , πως κυρίως οι ιδιοκτήτες γατών είναι πιο ήρεμοι και σπάνια παθαίνουν υπέρταση ή και κατάθλιψη.
Η γατομανούλα μου μάλιστα , λέει , πως οι γάτες και οι σκύλοι ,είναι τα δώρα του Θεού στον άνθρωπο . Κι εγώ συμφωνώ με αυτήν την άποψη και επαυξάνω .
Πιστεύω δηλαδή , πως η ζωή σας χωρίς την δική μας συνύπαρξη θα ήταν μάλλον ανυπόφορη , γιατί εμείς ούτε αντιμιλάμε , ούτε βρίζουμε, το πολύ πολύ να σας γρατζουνίσουμε κομματάκι , κι αυτό από υπερβολική αγάπη...
Ένα γουργούρισμα μας μόνο είναι αρκετό για να ομορφύνει την ζωή σας και δεν ζητάμε κανένα αντάλλαγμα παρά μόνο την αγάπη σας κι ένα πιάτο φαί.
Δεν ήμαστε λοιπόν ότι καλύτερο θα μπορούσε να σας έχει συμβεί;
Χμμ με όλη αυτή την κουβέντα , ξαφνικά πείνασα, πάω να γευματίσω και να κοιμηθώ στο καλαθάκι μου που η γατομαμά μου έφτιαξε με τόση φροντίδα και αγάπη .
Και κάτι τελευταίο έχω να σας πω .Ακολουθήστε τον τρόπο ζωής μας και δεν θα χάσετε. Δηλαδή να τρώτε , να αναπαύεστε και να ζείτε την στιγμή. Ούτε το χθες , ούτε το αύριο , αλλά το τώρα.
Κάπου εδώ σας χαιρετώ κι ελπίζω να τα ξαναπούμε μετά την μεσημεριανή σιέστα μου. Νιαρρρρ
ΦΩΤΕΙΝΗ ΘΕΟΧΑΡΙΔΗ
(Διήγημα που αναγνώστηκε στο Σεμινάριο Δημιουργικής Γραφής του Δήμου Πειραιά )
Και κάπου εδώ νομίζω ήρθε η στιγμή να σας συστηθώ << Είμαι ο Μιαουρίτσιο (από το μιαου) γατάκι πλέον δυο μηνών (μεγάλωσα πια)- στο χρώμα της άμμου , φουντωτό με μπλε μπιρμπιλωτά ματάκια και αγοράκι!>>
Η γατομαμά μου η Φωτεινούλα με υιοθέτησε δίνοντας μου θέση σημαντική στο σπίτι της , μα κυρίως στη καρδιά της.
Δεν έχω παράπονο, άρχοντα μ'έχουν σ'αυτό το σπίτι κι από χάδια κι αγκαλιές άλλο τίποτα.
Όταν δε τ'αφεντικά μου επιστρέφουν κατάκοπα στο σπίτι με χίλιες δυο έγνοιες στο κεφάλι τους , μια αγκαλιά μου αμέσως τους ηρεμεί και τους δίνει χαρά και λίγο μετά μπορούν να δουν με άλλο μάτι ότιδήποτε μπορεί να τους έχει προβληματίσει ή στεναχωρήσει.
Άλλωστε , το λένε και οι έρευνες , πως κυρίως οι ιδιοκτήτες γατών είναι πιο ήρεμοι και σπάνια παθαίνουν υπέρταση ή και κατάθλιψη.
Η γατομανούλα μου μάλιστα , λέει , πως οι γάτες και οι σκύλοι ,είναι τα δώρα του Θεού στον άνθρωπο . Κι εγώ συμφωνώ με αυτήν την άποψη και επαυξάνω .
Πιστεύω δηλαδή , πως η ζωή σας χωρίς την δική μας συνύπαρξη θα ήταν μάλλον ανυπόφορη , γιατί εμείς ούτε αντιμιλάμε , ούτε βρίζουμε, το πολύ πολύ να σας γρατζουνίσουμε κομματάκι , κι αυτό από υπερβολική αγάπη...
Ένα γουργούρισμα μας μόνο είναι αρκετό για να ομορφύνει την ζωή σας και δεν ζητάμε κανένα αντάλλαγμα παρά μόνο την αγάπη σας κι ένα πιάτο φαί.
Δεν ήμαστε λοιπόν ότι καλύτερο θα μπορούσε να σας έχει συμβεί;
Χμμ με όλη αυτή την κουβέντα , ξαφνικά πείνασα, πάω να γευματίσω και να κοιμηθώ στο καλαθάκι μου που η γατομαμά μου έφτιαξε με τόση φροντίδα και αγάπη .
Και κάτι τελευταίο έχω να σας πω .Ακολουθήστε τον τρόπο ζωής μας και δεν θα χάσετε. Δηλαδή να τρώτε , να αναπαύεστε και να ζείτε την στιγμή. Ούτε το χθες , ούτε το αύριο , αλλά το τώρα.
Κάπου εδώ σας χαιρετώ κι ελπίζω να τα ξαναπούμε μετά την μεσημεριανή σιέστα μου. Νιαρρρρ
ΦΩΤΕΙΝΗ ΘΕΟΧΑΡΙΔΗ
(Διήγημα που αναγνώστηκε στο Σεμινάριο Δημιουργικής Γραφής του Δήμου Πειραιά )