Σαν ημερολόγιο (26/6/2016) - Και ο υλικός πλούτος είναι συναίσθημα!

Το καλοκαίρι συνεχίζει την πορεία του και μας μοιράζει ανιδιοτελώς για  άλλη μία φορά τα δώρα του. Η πολιτική της Αγγλίας έχει βάλει την υπόλοιπη Ευρώπη να σκέφτεται και γενικά όλο και διάφορα σιγοψήνονται για να μας σερβιριστούν καλοψημένα στο φθινοπωρινό ή και χειμερινό μας γεύμα.

 Η ζωή   συνεχίζεται, όπως πάντα, με την κάθε στιγμή  του  καθενός να είναι η δική του σημαντική και μεγάλη στιγμή. Μία  τέτοια στιγμή έζησα πριν από τρεις (3) μέρες που αγόρασα ένα κινητό αφής, τύπου «smart phone» αν τα λέω καλά. Αντιστεκόμουν, όπως τη μερίδα –μικρή-  εκείνη των ανθρώπων, που αντιστέκεται στην λαίλαπα της τεχνολογίας.  Η μία φίλη με ρωτούσε έχεις «viber», η άλλη το επέβαλε  «άντε πάρε ένα σμαρτ φόουν να σου στέλνω τις φωτογραφίες». Όταν μιλούσα με υπαλλήλους  κινητής τηλεφωνίας ήταν σαν να άκουγα κινέζικα.  «Αν έχεις τις τάδε εφαρμογές, κάνεις αυτό ή αυτό». Και τι είναι οι εφαρμογές αναρωτιόμουν εγώ.

Εμένα μου αρκούσε το απλό κινητό μου, το οποίο ξέχασα κάτω από το πάπλωμα ερχόμενη στο νησί  για εργασία. Μία προσωρινή λύση βρέθηκε αφού  δανείστηκα το εφεδρικό (παλιό μοντέλο φυσικά) της αδελφής μου, μέχρι που έπρεπε να το επιστρέψω και έτσι βρέθηκα στο μαγαζί να  αγοράζω το κινητό αυτό αφής, που ξαφνικά με έκανε να νιώσω ΠΛΟΥΣΙΑ!!  Όπως  το ακούτε.  Ενα κινητό αυτού του είδους,  που έβλεπα οι περισσότεροι να σέρνουν τα δάχτυλά τους πάνω στην οθόνη, μου έδωσε την υπέρτατη ικανοποίηση του υλικού αυτού αποκτήματος. 

Το ίδιο αίσθημα πλούτου είχα νιώσει όταν το 1986  η  οικογένειά μου αντικατέστησε την ασπρόμαυρη τηλεόραση με μία  έγχρωμη.  Είχε ήδη κυκλοφορήσει κάποια χρόνια η έγχρωμη τηλεόραση.

Νομίζω ότι όταν ένα υλικό αγαθό δεν  γίνεται εξ  αρχής από την εμφάνισή του,  άμεσος στόχος ικανοποίησης του καταναλωτή,  μπορεί να προσφέρει περισσότερη χαρά όταν αποκτηθεί με τον καιρό.  Γιατί να νιώσει  ανεπαρκής έως και δυστυχισμένος κάποιος αν δεν αποκτήσει ΑΜΕΣΩΣ αυτό που εμφανίζεται κάθε φορά στον εμπορικό κόσμο της τεχνολογίας;  Και αυτό δεν έχει κορεσμό γιατί η τεχνολογία βρίσκει τον τρόπο να σε στέλνει στο μαγαζί ξανά και ξανά.

Την πρώτη μέρα δεν ήξερα ούτε πώς να απαντήσω σε κλήση, μέχρι που η φίλη  Ρένα μου είπε να σέρνω το δάχτυλο μέχρι το ακουστικό. Η αδελφή μου με περιμένει τώρα σπίτι, να μου δείξει τα πρώτα που χρειάζεται να ξέρω από τη χρήση του νέου μου κινητού.

  Ευχαριστώ τον  Θεό που υπάρχεις  αδελφή  και φυσικά όχι γι’  αυτό το λόγο. 

Xημεια Ζωης,,""

6 χρονια συντροφοι,εδω το οργανόγραμμα, καίγεται,σ"ολα πρεπει να υπαρχει ευδιάκριτος χρονος,---πες 3 χρονια,για να βαλεις τις υποθήκες σου στην αειροον...  (Νταιζη συν πεταλούδες),

Στοιχημα ζωης,,"

Δεν χρειαζεται να εισαι ιδιοφυια,Σκεψου την διαδικασια,οχι το προιον,μοιρασου κατι μικρο,καθε μερα,υλοποιησε την περιεργεια σου,πες καλες ιστοριες,διδαξε αυτο που ξερεις,Μη καταντησεις ανεπιθυμητος,Μαθε να δεχεσαι χτυπηματα,GONE with the wind,μεχρι να φθασουμε αυτο το τρενο,εχουμε περασει πολλα.........!!!!(Νταιζη P.)   

Πρόθεση

Με το μυαλό σε σχέδια αποδόμησης εβδομάδας και κοινοποίησής τους και,  παράλληλα, αποδελτίωσης στρωμάτων ζωής, υφών, χρωμάτων και κλίσεων... Με κλεισίματα κύκλων στο πλάι και ανοίγματα νέων που ελπίζουν να γίνουν ζωή. Άτσαλα, απρόσμενα, υπόγεια, όπως - μάλλον -εγώ. Ξεκινώ για να σταματήσω και σταματώ για να ξεκινήσω. Δεν σταματώ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ να φαντάζομαι, να υποθέτω, να ονειρεύομαι και να συντηρώ τη ελπίδα ειδικά όταν βλέπω γύρω να στερείται. Μαζεύω βλέμματα, νεύματα, κινήσεις... Αφαιρούμαι για να συγκεντρώνομαι και συγκεντρώνομαι για να αφαιρούμαι. Ορίζομαι για να διασπώμαι και διασπώμαι για να ορίζομαι. Συγκροτούμαι για να κομματιάζομαι και κομματιάζομαι για να συγκροτούμαι. Παλεύω με τα αντιθετικά και τα θεωρούμενα δίπολα για τα όρια της ένωσης. ακροπατώ σε γκρεμούς για τον ίλιγγο του συναισθήματος και, ταυτόχρονα, της λογικής, Που, εν δυνάμει, και τα δυο αναιρούνται ή συμπληρώνονται. Κάποτε θα ισορροπήσουν. Για το όποτε, καταγράφω. Σήμερα.

                                         

                                                                                                                    Πέμπτη,2/6/16

Nταιζη P(2),.

Λεει ο ΒΙΕΒΕR (iS It too late to say sorry, I know I let you down)=δηλαδή,--είναι αργα για συγνωμη?ξερω σε απαγοητευσα.......(Συνεχεια του serial γατακια σκυλάκια,rokos Agatha golden chou)------Τι ωρα είναι γατουλα,--ειναι2  hour μπροστα,,σκυλακι μου,,Και εσυ,τι ωρα εχεις,,,-4hour μπροστα...-Καλα πανε τα ρολογια μας--ειδες,ειναι που επρεπε να αγριοπληρωσουμε για να εχουμε επιτελους ωρες ακριβειας....Συμπαν,τωρα συνωμοτησε!!!!.

Σαν ημερολόγιο (1/6/2016) - "Τα καλοκαίρια δεν έρχονται απλά τώρα πια...".

Πριν κάποια χρόνια, ίσως 15, ίσως και περισσότερα έσκισα (με ευλάβεια) τη σελίδα ενός περιοδικού όπου υπέγραφε ο κ. Οδυσσέας Ιωάννου ένα άρθρο με τίτλο "Τα καλοκαίρια απλά έρχονται". Το κρατάω από τότε μέσα στην ακαταστασία του αρχείου μου, σ΄ ένα ντοσιέ.

Κάθε καλοκαίρι κι ενώ στην Ελλάδα έρεε το χρήμα, το κολούσα στον τοίχο του σπιτιού μου, το διάβαζα, το ξαναδιάβαζα, το άφηνα εκεί να με περιμένει τέλος καλοκαιριού, όπου γύρναγα από τις διακοπές μου.  Πρώτα έφευγε το φθινόπωρο καλά-καλά και μετά αυτή η σελίδα κολημένη στον τοίχο με το παραπάνω αναφερόμενο άρθρο και την εικόνα ενός καϊκιού στην θάλασσα.

Ξαναθυμήθηκα αυτό το άρθρο τώρα που για τρίτο καλοκαίρι εργάζομαι σ΄ ένα  κυκλαδονήσι, το γνωστό για  τις πολυάριθμες παραλίες του, τα πειρατικά  κρυσφύγετα (Κλέφτικο, Σαρακίνικο), την Αφροδίτη.

Αυτό το καλοκαίρι της Ελλάδας, των νησιών, της θάλασσας, του ήλιου, του ούζου, της ξεγνοιασιάς, του έρωτα και των καλύτερων ίσως αναμνήσεών μας γίνεται για όλους εμάς  που μείναμε άνεργοι, λόγω της επονομαζόμενης κρίσης, ο φωτεινός μας εργοδότης.  Μας σερβίρει όχι μόνο το ψωμί στο τραπέζι μας, αλλά και την αίσθηση της χαράς της εργασίας.

Δόξα το καλοκαίρι!!

Αλεξάνδρα Κ.

Υ.Γ. Συμμετέχω πρώτη φορά σε ιστότοπο  και δεν γνωρίζω αν υπάρχουν κάποιοι κανονισμοί.  Αναφέρω με κάθε σεβασμό  το όνομα του γνωστού κ. Οδυσσέα Ιωάννου, γιατί το άρθρο του περιείχε τη μαγική λέξη ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ  και όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από  μαγικές στιγμές, σκέψεις, εικόνες και λέξεις.