Σαν ημερολόγιο (1/6/2016) - "Τα καλοκαίρια δεν έρχονται απλά τώρα πια...".

Πριν κάποια χρόνια, ίσως 15, ίσως και περισσότερα έσκισα (με ευλάβεια) τη σελίδα ενός περιοδικού όπου υπέγραφε ο κ. Οδυσσέας Ιωάννου ένα άρθρο με τίτλο "Τα καλοκαίρια απλά έρχονται". Το κρατάω από τότε μέσα στην ακαταστασία του αρχείου μου, σ΄ ένα ντοσιέ.

Κάθε καλοκαίρι κι ενώ στην Ελλάδα έρεε το χρήμα, το κολούσα στον τοίχο του σπιτιού μου, το διάβαζα, το ξαναδιάβαζα, το άφηνα εκεί να με περιμένει τέλος καλοκαιριού, όπου γύρναγα από τις διακοπές μου.  Πρώτα έφευγε το φθινόπωρο καλά-καλά και μετά αυτή η σελίδα κολημένη στον τοίχο με το παραπάνω αναφερόμενο άρθρο και την εικόνα ενός καϊκιού στην θάλασσα.

Ξαναθυμήθηκα αυτό το άρθρο τώρα που για τρίτο καλοκαίρι εργάζομαι σ΄ ένα  κυκλαδονήσι, το γνωστό για  τις πολυάριθμες παραλίες του, τα πειρατικά  κρυσφύγετα (Κλέφτικο, Σαρακίνικο), την Αφροδίτη.

Αυτό το καλοκαίρι της Ελλάδας, των νησιών, της θάλασσας, του ήλιου, του ούζου, της ξεγνοιασιάς, του έρωτα και των καλύτερων ίσως αναμνήσεών μας γίνεται για όλους εμάς  που μείναμε άνεργοι, λόγω της επονομαζόμενης κρίσης, ο φωτεινός μας εργοδότης.  Μας σερβίρει όχι μόνο το ψωμί στο τραπέζι μας, αλλά και την αίσθηση της χαράς της εργασίας.

Δόξα το καλοκαίρι!!

Αλεξάνδρα Κ.

Υ.Γ. Συμμετέχω πρώτη φορά σε ιστότοπο  και δεν γνωρίζω αν υπάρχουν κάποιοι κανονισμοί.  Αναφέρω με κάθε σεβασμό  το όνομα του γνωστού κ. Οδυσσέα Ιωάννου, γιατί το άρθρο του περιείχε τη μαγική λέξη ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ  και όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από  μαγικές στιγμές, σκέψεις, εικόνες και λέξεις.